‘De nieuwsbrengers in vroegere tijden’, zo zou men de marktzangers kunnen noemen. Bij gebrek aan informatiekanalen in vorige eeuwen hebben zij met hun liederen op markten en pleinen het gewone volk geïnformeerd over de meest uiteenlopende feiten en gebeurtenissen.
Zoals Lionel Bauwens (Tamboer) in de eerste helft van de 20ste eeuw waren zij in vroegere eeuwen ongemeen populair. Zij brachten (verkochten!) hun gezongen nieuws door middel van ‘vliegende blaadjes’ aan de man, zodat het publiek de liederen kon meezingen.
Maar dat zingen is vandaag de dag een probleem. De tijd dat op trouwfeest, kaartsouper, jubilee, studentenbal, kampioenviering, busreis, buurtfeest, enz… uit volle borst spontaan gezongen werd, komt nog zelden voor. Waar tegenwoordig mensen gezellig bijeen zijn overstemt de muziek (?) uit de (reuzen)boxen zelfs een doodgewoon gesprek. En als er zich dan toch eens een zanggelegenheid voordoet kennen we de liederen niet meer. Het refreintje, ja, of een stuk ervan. Flarden van strofen om van ‘de veus’ nog maar te zwijgen.
Daar brengen wij verandering in op een gezellige meezingstonde (liedprogramma van tweemaal 45’ of naar de wens van de inrichters) met een mix van de populairste marktliederen en de ‘klassiekers’ van weleer: ’t Komerestraatje, Het plekje bij de molen, Mijne vlieger, Ik sta op wacht, De vismarkt, Veel bittere tranen, De moord op Hector de Zutter van Beernem, Oh Heideroosje, …
Smeer de stemmen maar!